نفسی بهوی الحبیب فارتلما رات الکوس دارت مدت یدها الی رحیقو النفس بنوره استنارت لما شربته نفس و تراخفت و تصاعدت و طارت لاقت قمرا اذا تجلیالشمس من الحیا توارت جادت بالروح حین لاقتلا التفتت و لا استشارت
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
یا رب چه یار دارم شیرین شکار دارم
هرزه برگردون رساندی وهم بود و هست را 
شدم از بسکه سخنور سخن از يادم رفت
گله از سختی ایام بگذار
تمام كوچه ها
آواز شبانه برای کوچه ها
چراغ گل
دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
خم نیرنگ
