امتیاز: ۰.۰ | مجموع آراء: ۰
این شعر به پرنده شدن های ما ه گُل
تا پیش من كشیده شود پای ماه گُل
با آن كه نیست یك اثر از او در این دیار
هر شام می روم به تماشای ماه گُل
دیشب دلش گرفت در این جا ولی نشد
امشب گریستم به خدا جای ماه گُل
گفتم عزیز! وقت خداحافظی رسید
دیدم پرید رنگ ز سیمای ماه گُل
انداختم تمام دلم را به یادگار
آهسته در خریطۀ سودای ماه گُل
|
استاده باش روی گپت از اول نگو
بگشای لب شیرین بازار شکر بشکن 
فرضیه 
یکی مطرب همی خواهم در این دم
اینجا دلی ز آینه محروم شد، رفیق 
حسن تو همیشه در فزون باد
غزل شکست ،زگلخانه ی ترانه ی من
غزلی در نتوانستن 