در باغ جهان تو هم گل زیبایی بویا و دل انگیز و چمن آرایی عمری ست که گلهای دگر می خندند این غنچه ی تر چرا تو لب نگشایی
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
شهرت طلبی چند به هم ساخته اند 
باز گردد عاقبت این در بلی
استاده بود پیکر بودای بامیان 