در باغ جهان تو هم گل زیبایی بویا و دل انگیز و چمن آرایی عمری ست که گلهای دگر می خندند این غنچه ی تر چرا تو لب نگشایی
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
گر علت مرگ را دوا می کردند 
دیدم رخ ترسا را با ما چو گل اشکفته
پیری دیدم به خانهٔ خماری 
گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
ز شهر فجر پیام آوری ظهور نکرد