امتیاز: ۳.۳ | مجموع آراء: ۴
روزگاریست به من می گویی
(آسمان سقائیست
ابرها می بارند
بهار آمده است)
هیچ می دانی
من
با همه بی هنری
كه تو می انگاری
ناز باران و نوازشگری فصل اش را
بهتر از سبزه و گل می دانم؟
آنقدر هم كه تو پنداشته یی
من تنگ باور هر یاوه نیم
كو؟ كجاست؟
نه سرود چككیست
نه جرسكاری آهن پوشی
ناودان ها كه از آغاز زمستان خالیست
27- حمل 1363
|
ناودانها
آه که بار دگر آتش در من فتاد
آمد آن پيمان شکن باز از سر پيمان نو
در آتش بی همزبانی
مرغی دیدم نشسته بر باره طوس 
خاک بی خاکی 