امتیاز: ۳.۳ | مجموع آراء: ۴
روزگاریست به من می گویی
(آسمان سقائیست
ابرها می بارند
بهار آمده است)
هیچ می دانی
من
با همه بی هنری
كه تو می انگاری
ناز باران و نوازشگری فصل اش را
بهتر از سبزه و گل می دانم؟
آنقدر هم كه تو پنداشته یی
من تنگ باور هر یاوه نیم
كو؟ كجاست؟
نه سرود چككیست
نه جرسكاری آهن پوشی
ناودان ها كه از آغاز زمستان خالیست
27- حمل 1363
|
دو رباعی
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند 
ساقیا ساقیا روا داری
زندگی خار و خشت میخواهد 