امتیاز: ۵.۰ | مجموع آراء: ۱
حروف قصه ی سبز شكوفه كاری عشق!
جرس شكسته فضای خیال كوچه ی دل
به انتظار هجوم نسیم فصل شماست
هوای خاطر این خسته رهگذر كنید
چراغ معجزه ی آتش سترگ مرا
- دل بزرگ مرا-
به انتظار فروغ دگر ز شعر دگر
امید وار كنید
***
كشان كشانم از این تنگنا برون آرید
به عاشقانه ترین شیوه ام شكار كنید
***
اسیر پنجه ی سرما سكوتی ام منهید
ستارگان مقدس
مرا بهار كنید.
6 سرطان 1363 كابل
|
دریا
عبث
بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست 
شعر ناتمام
ترا از آستان خود براندند