جهنمی كه درآن دست های عاشق من درخت آتش را ز پنك نورس گلبته های آزادی چراغ می بندد بهار، خانه ی فردای انتظار منست و نوده نوده ی آن غریق رحمت انفاس لطف بارانیست كه از صداقت عهد تو فصل می گیرد پل علم 24 – اسد 1363
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
اگر می شد که دردم را برايت گريه می کردم
خشت سر خم ز ملکت جم خوشتر 
چرا چرا به بدی یاد می کنی نامم
تلاش کرگسان
ای ناطق الهی و ای دیده حقایق
لبم از نوش او شکر چیند