جهنمی كه درآن دست های عاشق من درخت آتش را ز پنك نورس گلبته های آزادی چراغ می بندد بهار، خانه ی فردای انتظار منست و نوده نوده ی آن غریق رحمت انفاس لطف بارانیست كه از صداقت عهد تو فصل می گیرد پل علم 24 – اسد 1363
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
ناودانها
شعر قرن 
این کوزه که آبخوارهٔ مزدوریست 
هله ای شاه مپیچان سر و دستار مرو
بهار خاموش
تا چند کنیم از تو قناعت به نگاهی 
ياد باد آن شب که گيس محفلم روی تو بود