جهنمی كه درآن دست های عاشق من درخت آتش را ز پنك نورس گلبته های آزادی چراغ می بندد بهار، خانه ی فردای انتظار منست و نوده نوده ی آن غریق رحمت انفاس لطف بارانیست كه از صداقت عهد تو فصل می گیرد پل علم 24 – اسد 1363
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
پارسی
دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد
انتقام
همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
جهان دل ، جهان رنگ و بو نیست
حسرت فروش
يک عمر در پی تو دويدم دگر بس است