امتیاز: ۰.۰ | مجموع آراء: ۰
همسایه ی ما شعر نمی خواند و لیک
قانون و فن زلال می داند و لیک
از حرف و هجای من خوشش می آید
بنوشتن اینگونه نمی تاند و لیک
خواهد همه شب کتاب اشعار مرا
با دیده ورق ورق بگرداند و لیک
از بیم حسادت دو سه حاجی نما
دروازه به روی خویش پوشاند و لیک
یک شاعرکِ حسودکِ کبر اندیش
من را ز یکی "بلاگ" می راند و لیک
فردای جهانِ شعر، نه ما و نه او
بیت و غزل و زلال می ماند و لیک
|
ویرانه های یاد تو را گریه می کنم
من دوش به تازه عهد کردم
جنگ تریاک
عابر، پتو بپوش زمستان هنوز هست
خوشا آندل که از غم بهره ور بی
در دهر هر آن که نیم نانی دارد 