مرا از منطق آید بوی خامی دلیل او دلیل ناتمامی برویم بسته درها را کشاید دو بیت از پیر رومی یا ز جامی
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
خودی را از وجود حق وجودی
دیشب
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی 
به باغم لاله شانم، خون بروید
دل که تصویر تورا ثانیه یی یاد آورد 
قلمم زاده نیزار غم است
ز بیداد نکورویان مریض بستر عشقم
جان خراباتی و عمر بهار
افسانه ی زندگی