الا ای کشته نامحرمی چند خریدی از پی یک دل غمی چند ز تأویلات ملایان نکوتر نشستن با خود آگاهی دمی چند
تا کنون دیدگاهی بر این سروده نوشته نشده است. برای نوشتن دیدگاه از فورم پایین استفاده نمایید.
بشر تا از مقام خود فتاد است
بیا ای یار کامروز آن مایی
از سپند مایه می یابد سراغ ناله را 
گر آمدنم بخود بدی نامدمی 
از بار درد سرو قدم بی نمود شد
از من جدا مشو که توام نور دیده ای 
گلبرگ نسترن