امتیاز: ۰.۰ | مجموع آراء: ۰
هولی* روز های پاییز است، دامن باد ها پر از رنگ است
برگ در ساز باد می رقصد مرگ آواز خوان آهنگ است
ابر های سیاه افتاده روی بال پرنده ها ...بروید
گور خود را به خاک دریابید آسمان بعد از این دلش تنگ است
آن نسیمی که زلف ناجو را شانه می کرد هیچ نشناسی
اسپ میراند آن چنان در باد که صدا نیز در پی اش لنگ است
برگ ها زیر کفش آدم ها قتل عام جوانه و جنگل
شهر مردان سبز درویشی سر دچار هزار نیرنگ است
سرنوشت پرنده معلوم است وقتی باران چنان شود وحشی
سر نماند به کس تو پنداری سقف آبی آسمان سنگ است
تا بگویی بهار دست ات را غرق گل های زرد می بینی
تا بخواند پرنده یخ بسته ...بازی زنده گی همین رنگ است
هولی: جشن با رنگ ها ...در فرهنگ هندو ها
|
آسمان کوچه از مهتاب خالی می شود
شبی که چشم تو با چشم من مقابل بود 
از پی شمس حق و دین دیده گریان ما
عارف کسی بود که به شب ای خدا کند 
پدرم
دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
