امتیاز: ۰.۰ | مجموع آراء: ۰
مثل یک قطعه ابر
سفر می کنم از آسمانت
یاد ابر های گذشته بخیر
که آسمان پنجره ی تانرا نقاشی می کرد
باران
باران
بر سر و دستانت نمی بارم
تا چشم هایت بهانه نگیرند
بگذار قاب پنجره ی تان
بعد از من
آبی بزرگ باشد
تا سبز بمانم برلب هایت :
"یاد آن ابر های گذشته بخیر "
|
دست های تو با همین سرخی روی دستان داغ من شاید
بانگی عجب از آسمان در می رسد هر ساعتی
انت روائح رند الحمی و زاد غرامی
شراب شعر چشمهای تو 
نتوان دل شاد را به غم فرسودن 
ضمیر عصر حاضر بی نقاب است
