امتیاز: ۰.۰ | مجموع آراء: ۰
مثل یک قطعه ابر
سفر می کنم از آسمانت
یاد ابر های گذشته بخیر
که آسمان پنجره ی تانرا نقاشی می کرد
باران
باران
بر سر و دستانت نمی بارم
تا چشم هایت بهانه نگیرند
بگذار قاب پنجره ی تان
بعد از من
آبی بزرگ باشد
تا سبز بمانم برلب هایت :
"یاد آن ابر های گذشته بخیر "
|
آسمان کوچه از مهتاب خالی می شود
چو دیدم جوهر آینهٔ خویش
ای جان و ای دو دیده بینا چگونه ای
اکنون که گل سعادتت پربار است 
در عالمی که با خود رنگی نبود ما را
بیا که بی تو دلم از زمانه میگیرد
بخوان شعرم
برداشت ما از سیاست
