امتیاز: ۰.۰ | مجموع آراء: ۰
یک غزل مانده به دیدار نهایی، لیلا
یک غزل تا به تباهی و جدایی، لیلا
پنج بیتی که به قول تو شباهت دارد
گره افتاده به احساس گدایی، لیلا
چار بیتی که چنان چار کنار گور است
تو شده در نفسم تا تو برایی، لیلا
دو سه بیتی نگران مانده که ترکم بکنی
به وداعی که دگر باز نیایی، لیلا
بعد ازاین جوره دو بیتی که بپایان برسد
هر قدر نعره زنم هیج نپایی، لیلا
مصرعی مانده که در مرگ خودم چیغ زنم
مصرعی نیست دگر، آی کجایی لیلا؟
|
آسمان کوچه از مهتاب خالی می شود
زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست
کُله از سر فرو افتد به وقت دست و پا بوسی 
هر آن بیمار مسکین را که از حد رفت بیماری
افسوس که جان دارم و جانانه ندارم
هوس مشتاق رسوایی مکن سودای پنهان را