امتیاز: ۵.۰ | مجموع آراء: ۱
پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یكیست
حرم و دیر یكی، سبحه و پیمانه یكیست
اینهمه جنگ و جدل حاصل كوته نظری است
گر نظر پاك كنی كعبه و بتخانه یكیست
هر كسی قصه ی شوقش به زبانی گوید
چون نكو می نگرم حاصل افسانه یكیست
اینهمه قصه ز سودای گرفتاران است
ور نه از روز ازل دام یكی،دانه یكیست
ره ی هركس به فسونی زده آن شوخ ار نه
گریه ی نیمه شب و خنده ی مستانه یكیست
گر زمن پرسی از آن لطف كه من می دانم
آشنا بر در این خانه و بیگانه یكیست
هیچ غم نیست كه نسبت به جنونم دادند
بهر این یك دو نفس عاقل و دیوانه یكیست
عشق آتش بود و خانه خرابی دارد
پیش آتش دل شمع و پر پروانه یكیست
گر به سرحد جنونت ببرد عشق «عماد»
بی وفایی و وفاداری جانانه یكیست
|
پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یكیست
خوشا آندل که از غم بهره ور بی
هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت
جامی است که عقل آفرین میزندش 
بیا نشیمن شهباز را به گریه نشینیم