امتیاز: ۵.۰ | مجموع آراء: ۱
پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یكیست
حرم و دیر یكی، سبحه و پیمانه یكیست
اینهمه جنگ و جدل حاصل كوته نظری است
گر نظر پاك كنی كعبه و بتخانه یكیست
هر كسی قصه ی شوقش به زبانی گوید
چون نكو می نگرم حاصل افسانه یكیست
اینهمه قصه ز سودای گرفتاران است
ور نه از روز ازل دام یكی،دانه یكیست
ره ی هركس به فسونی زده آن شوخ ار نه
گریه ی نیمه شب و خنده ی مستانه یكیست
گر زمن پرسی از آن لطف كه من می دانم
آشنا بر در این خانه و بیگانه یكیست
هیچ غم نیست كه نسبت به جنونم دادند
بهر این یك دو نفس عاقل و دیوانه یكیست
عشق آتش بود و خانه خرابی دارد
پیش آتش دل شمع و پر پروانه یكیست
گر به سرحد جنونت ببرد عشق «عماد»
بی وفایی و وفاداری جانانه یكیست
|
پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یكیست
گفتی که زیان کنی زیان گیر
خوشا آندل که از غم بهره ور بی